Het is niet de aardse liefde die ik wil
Die is mij te egoistisch, te koud en kil

Toch zocht ik het als aardse vrouw
In die liefde en bleef mezelf niet trouw

Want ik nam genoegen met een heel klein deel
En steeds weer, vroeg ik te weinig en gaf ik teveel

Dus kreeg ik ook waarom ik vroeg
Een heel klein beetje, dus nooit genoeg

Maar ik durfde niet voor mezelf te kiezen
Uit angst ook dat kleine beetje te verliezen

En gaande op vleugels van verlangen
Raakte ik in mijn eigen web gevangen

Tot ik uiteindelijk in het nauw gedreven
Stopte, met alleen maar weg te geven

En ik hervond mijn evenwicht
In het leven, de liefde en het licht

Met liefde voor en vertrouwen in mezelf
Weet ik me gestuurd door mijn geestelijke wederhelft

Hij geeft me die hemelse liefde die ik zoek
En waakt over me, als een moederkloek

Ik weet dat ik zelf voor de problemen heb gekozen
En ook, dat mijn pad bezaaid kan zijn met rozen

Als ik maar onthoud hoe echte liefde is bedoeld
Hoef ik niet zo nodig meer te weten...
...hoe een doorn voelt