Wat is eigenlijk een droom? Is dat een ideaalbeeld, een illusie of misschien een vooruitblik? Of misschien wel alle drie? Je zou een droom kunnen omschrijven als een symbolische samenhang van elementen, vrij voor interpretatie.

Neem een droom en laat deze door verschillende mensen toelichten. Ik kan je verzekeren dat de uitleg van deze droom net zo veel verschil laat zien, als het aantal mensen die het uitlegt.

Een droom is heel persoonlijk. Of het nu gaat om een filmpje wat je ‘s nachts te zien krijgt in je eigen huisbioscoop, of om een dagdroom. Een droom, en de manier waarop je die benadert, zegt namelijk iets over jezelf, of over je Zelf.

Het gevaar, als je jouw droom naar buiten brengt, is dat je gaat twijfelen aan je eigen kracht en/of de betekenis ervan. Daar staat tegenover dat die ander een belangrijke bijdrage kan leveren, door je aandacht te vestigen op die elementen waar je zelf aan voorbij loopt, want ook dat komt voor. Dan gaat het meestal om jouw blinde vlek, blokkade, of probleem.

Zo kreeg ik van iemand een droom te lezen. Deze vrouw was serieus met haar droom aan het werk gegaan en had meerdere elementen toegelicht. Wat mij direkt opviel, was dat ze een, naar mijn mening uiterst belangrijk detail, over het hoofd had gezien. ‘Toevallig’ ook het enige element van de droom dat ze in haar uitwerking weggelaten had. Ik heb haar daarop opmerkzaam gemaakt en het verder aan haar overgelaten wat ze met deze informatie zou doen.

Dat heb ik inmiddels wel geleerd. Om niet teveel mijn eigen interpretaties aan andermans belevingen op te dringen (zie het artikel Leren Interpreteren). Wel kijk ik altijd wat het mij te zeggen heeft, want het feit dat ik zo’n droom onder mijn neus geschoven krijg, heeft 9 van de 10 keer ook iets met mijzelf te maken.

Zo viel het mij op, dat alle aandacht gericht was op het analyseren en dat het voelen weggelaten was. Waarom viel mij dat op? Waarschijnlijk omdat ik ook een periode meegemaakt had van alleen maar analyseren en inmiddels tot de conclusie gekomen was dat er meerdere wegen zijn die naar Rome lijden.

Ik werk sinds langere tijd met mijn dromen. Ik zag en zie dromen als belangrijke vingerwijzingen. Lange tijd heb ik mijn dromen opgeschreven, omdat ik ze nodig had als onderdeel van mijn zoektocht naar mijzelf. Er zijn echter verschillende soorten van dromen. Voorspellende dromen, dromen die belangrijke aanwijzingen bevatten over jezelf en de beste manier om je houding in het leven te bepalen en verwerkingsdromen, om er maar eens een paar te noemen.

Op een gegeven moment echter, toen het ontleden van mijn dromen niet meer het middel, maar het doel werd, blokkeerde de boel. Ik wil graag uitleggen waarom dit gebeurde, maar daarvoor moet ik bij het begin van mijn ontwikkeling, toen ik graag aan mezelf wilde werken. Ik werd overspoeld door het soort van termen als ‘het zit allemaal in jezelf’ en ‘je moet naar binnen kijken’. Ik wilde dat allemaal wel, maar bij het hoe en waarom liet ineens iedereen het afweten.

Aangezien bij mij de bereidwilligheid aanwezig was, werd mijn vraag in de Kosmos opgevangen en kwam het antwoord in de vorm van een boek. ‘Dromen om wakker te worden’. Het dualistische in de titel van dit boek ‘deed’ iets met mij. Zonder enige vorm van twijfel wist ik dat ik dit boek mee moest nemen en dit was dan ook het begin van mijn ‘dromentijdperk’. Kun je nagaan hoe belangrijk de titel van een boek kan zijn!

Lange tijd heb ik mijn dromen trachten te onthouden en toen dat lukte ben ik begonnen om ze op te schrijven, te ontleden en trachten te begrijpen. Mijn gedicht Dromentaal stamt dan ook uit die tijd.

Het leren begrijpen van mijn dromen is een groot leerproces geweest over mijzelf. Wat ik toen nog niet wist, maar wat ik achteraf heel helder kan zien, is dat je uit je dromen haalt wat je op dat moment nodig hebt. Ieder mens bezit een soort van ingebouwde bescherming. Ook al laat je onderbewustzijn je symbolisch een stuk zien, als je er in je dagelijkse leven nog niet aan toe bent, zul je dit deel niet herkennen. En vaak is dat maar goed ook.

Wat me ook in een later stadium pas duidelijk werd, was dat een droom betekenissen op verschillende niveaus kan hebben.

Mijn dromen werden voor mij het contact met mijn innerlijk. Ik zou hier veel voorbeelden van kunnen geven, maar die zijn op dit moment niet van belang bij datgene wat ik nu, gezien vanuit mijn eigen beleving naar buiten wil brengen, nl. het werken met dromen als gids naar je Zelf.

Ik wil hierbij benadrukken dat het van belang is voor eenieder om die manier te vinden die het beste bij jezelf past. Wees er ook van bewust, dat je een manier kunt vinden, die een poosje uitstekend werkt maar op een gegeven moment totaal onbruikbaar kan worden.

In het begin had ik hulpmiddelen nodig en ik vond die in de vorm van dromenboeken. Boeken over hoe je het beste met je dromen om kunt gaan en boeken waarin de symbolen al voor je worden verklaart. Veelal zijn een aantal van die symbolen algemeen. Dat wil zeggen dat ze voor een grote groep van mensen dezelfde betekenis zullen hebben.

Daarnaast kwam ik er achter, dat er een aantal symbolen niet strookten met de betekenissen die er door anderen aan gekoppeld werden. Daar is niets mis mee. Het geeft een stuk in de groei aan, want vanaf dat moment is het zaak om zelf de betekenis bij je symbolen te zoeken. Ik kwam tot deze conclusie nadat ik eerst bij mezelf had gekeken of dit stadium iets te maken had met ontkenning, maar dat bleek niet het geval te zijn. Toen ik er een gewoonte van maakte om meer in te voelen wat een symbool mij probeerde te zeggen, kon ik weer verder met mijn ontwikkeling.

Daarnaast bleek dit symboollezen ook een belangrijke plaats in mijn dagelijkse leven in te gaan nemen. Heel handig, want vanaf dat moment hoefde ik niet langer te 'dromen om wakker te worden'. Dit luidde meteen een nieuw stadium in mijn ontwikkeling in. Omdat ik overdag meer open stond, had ik de nacht wat minder nodig en ineens, na een heel intensieve periode van werken met mijn dromen ‘kon’ ik en niets meer mee.

Ik droomde nog wel. Ik schreef ze op, maar het zei me absoluut niets meer en ik besloot het zo te laten. Drie maanden later had ik een ontmoeting met een man waarmee ik een heel sterke zieleband voelde. Al pratende bleek dat ik al voor onze ontmoeting op onbewust niveau aan hem gekoppeld was, want ineens vielen al mijn onbegrepen dromen op zijn plek. Het waren dromen die stuk voor stuk iets over hem vertelden, alleen op het moment dat ik ze droomde, kon ik ze nog niet begrijpen. Er ontbrak immers een belangrijk stuk informatie. Ik kon hem nog niet.

Het dromen over een ander was voor mij een geheel nieuwe ervaring, die meteen een extra dimensie aan het dromen toevoegde. Sinds die tijd is het mij meerdere malen overkomen dat ik een droom te zien kreeg waarin zich een bepaalde situatie afspeelde. Het gaf mij op het moment dat de situatie zich werkelijk aandiende een leidraad over hoe ik me in deze situatie het beste op kon stellen. Bijvoorbeeld bij de droom die ik onderaan dit artikel beschrijf.

Ook kwam er een tijd dat ik absoluut geen enkele droom meer kon herinneren, terwijl het mij daarvoor zo goed afging. Eigenlijk kwam het me wel goed uit, want het werken met dromen neemt best wel veel van je tijd in en die moet je dan maar net hebben. Toch zat het me niet lekker, want ik heb dit blokkeren op meerdere vlakken meegemaakt. De dromen waren echter, in plaats van het middel om het doel te bereiken, het doel zelf geworden. En dat zorgde voor de blokkering, want op het moment dat het middel het doel wordt, stopt je ontwikkeling.

Bovendien was er een groot deel verwerkingsdromen. Dromen die er zijn om de dingen op een rijtje te zetten en dan los te laten. Door deze dromen dan weer terug te halen in mijn bewustzijn en daarna te gaan analyseren, hield ik een deel van mijn leven onnodig vast. Terwijl het nut van verwerkingsdromen juist het loslaten is.

Toch maar een andere manier zien te vinden om met mijn dromen om te gaan. Die heb ik gevonden door mezelf te vertellen dat, als een droom belangrijk genoeg is en deze mij dus iets wezenlijks te vertellen heeft, deze dan maar zoveel indruk achter moest laten, dat ik hem niet zomaar opzij zou kunnen schuiven. En, geloof het of niet, het werkt.

Een belangrijk ander stadium in mijn dromen, die ik niet wil overslaan, is het voelen. Naast het analyseren van de symbolen, is er ook nog zoiets als het gevoel waarmee ik wakker wordt. Of mijn houding tijdens de dromen. Ik heb namelijk gemerkt dat alle drie de elementen een belangrijke rol spelen. Het zegt namelijk iets heel anders wanneer je ergens voor wegloopt met een gevoel voor angst, dan wanneer je wegloopt en daarbij een opgewekt en blij gevoel hebt.

In een van mij dromen had ik een kind aan de hand, waarvan anderen zeiden dat het niet kon lopen. Ik was het er niet mee eens. (Zelfs in mijn dromen ben ik nog eigenwijs). Ik nam het kind aan de hand en het liep met mij mee. Tijdens het lopen hoorde ik een hele duidelijke klik bij elke stap die ze zette, alsof het kind geen enkele stap ongemerkt voorbij wilde laten gaan. Ik liep met het kind naar een spiegel. We wilden in de spiegel kijken, maar deze was bedekt met lappen stof. Ik haalde met een rustig gebaar de lappen weg, en hoewel hij niet in mijn droom voorkwam, wist ik dat een vriend van mij die lappen daar neergehangen had om te voorkomen dat ik in die spiegel keek. Ik keek samen met het kind in de spiegel en ik zag dat het een wonderbaarlijk mooi meisje was van een jaar of 7 met allerlei mooie dingen in het haar. Gelukkig omdat ik me niet had laten weerhouden om in de spiegel te kijken, kuste ik het kind voortdurend op de wang. Toen werd ik wakker met een blij en voldaan gevoel.

Drie dagen later belde de bewuste vriend en bleek de droom, naast de diepere, symbolische betekenis, een hulpmiddel te zijn in de situatie die uit het gesprek voortvloeide. Mijn droom heeft mij een blik in mijn innerlijke spiegel gegund.

Het spoor van dromen is één van de wegen naar je Zelf. Misschien is bovenstaand verhaal een hulpmiddel om je aan te sporen met vertrouwen in je Zelf het pad naar je eigen Ik te gaan.