Zoals
ik op mijn Hongarije
website al beschreef: Ik heb 'iets' met Maria. Aangezien
die website een andere strekking heeft, ben ik daar niet verder
op in gegaan. Toch wil ik ook dit stukje van mezelf wel een plekje
geven en aangezien ik op deze website toch al mijn ziel blootgelegd
heb...
Mijn
gevoel naar Maria is heel dubbel. Voor de duidelijkheid; ik heb
het hier over de Maagd Maria. Ik ben zelf gedoopt en een deel van
mijn jeugd kerkganger geweest. Toen ik na de lagere school op een
Katholieke Mulo terechtkwam, zat ik bij godsdienstles vooraan en
was uiterst geïnteresseerd. Toen ik een vriend had die zich
in de kerk altijd 'heel gelukkig' voelde, heb ik hem een poosje
vergezeld in zijn zoektocht naar het ware geloof. Achteraf denk
ik dat dit mijn laatste stuiptrekking is geweest. Het ware geloof
is in de kerk niet te vinden. Niet voor iemand die zo in elkaar
zit als ik tenminste. Het ware geloof zit immers in je Zelf ?!
Ik
schrijf dit artikel niet om het Katholieke Geloof aan de kaak te
stellen, maar omdat ik wat kwijt wil over mijn dubbele gevoel naar
Maria, of eigenlijk de Mariaverering. Zou ik namelijk geen moeite
hebben met opgelegde dogma's, dan zou mijn gevoel niet dubbel hoeven
zijn. Dan zou ik de verering van Maria als Moeder Gods zonder slag
of stoot accepteren. Als ik het Geloof in het algemeen zou verwerpen,
was er ook geen enkel probleem, maar zo simpel ben ik niet. Ik heb
al lang geleerd het 'kind niet met het badwater weg te gooien'.
Hoewel een kerkgang en aanbidding van een beeltenis voor mij geen
must is, kan ik goed begrijpen dat anderen hier nog behoefte aan
hebben.
In
de periodes waarin ik het moeilijk had, op zoek naar mijn Zelf,
mijn ware Ik, is Maria mij tot ware steun geweest. Dit begon door
haar verschijningen in mijn dromen en het oneindige liefdesgevoel
dat ze daarbij uitdroeg. Maria nam de plaats in van Moeder met hoofdletter
M. Moeder in het groot. Niet zomaar de moeder van een klein gezin,
maar de Moeder van en voor iedereen die haar nodig heeft. De Universele,
Spirituele Moeder. Mijn Universele, Spirituele Moeder.
Toen
ik door een hele moeilijke periode ging en Haar door verdriet overmand
om hulp riep, viel er een warme deken over me heen en heb ik de
meest verkwikkende slaap ooit ervaren. Wie dit liefdesgevoel heeft
ervaren, weet precies wat ik bedoel. Wie dat nooit heeft ervaren,
kan ik het waarschijnlijk ook niet uitleggen.
Wat
voor mij het Ware Geloof inhoudt, is een diep gevoel van Liefde.
Deze Liefde kan zowel ervaren als uitgestraald worden, en heeft
niets te maken met fysieke omstandigheden. Het heeft ook niets te
maken met vooroordelen of straffen. Alleen met Liefde. En daar zit
nu precies mijn knelpunt. Door mijn Liefde voor Maria, zullen Mariabeelden
en Mariaverschijningen mij altijd blijven trekken. Het is een stukje
materialisering van mijn verlangen.
Toen
ik in Frankrijk logeerde was het eigenlijk vanzelfsprekend dat ik
de roeping voelde van het nabijgelegen Lourdes. Al bestond die roeping
alleen maar in mijn geest. Helaas waren de omstandigheden destijds
zó, dat ik qua vervoer afhankelijk was van een derde partij,
en die was geheel niet gelegen het mij makkelijk te maken. Ik heb
deze reis dus niet kunnen maken, maar kreeg diezelfde nacht een
droom, waarin ik een houten deur zag die een stukje open ging en
een zanderige grond liet zien. De begeleidende boodschap was niet
mis te verstaan: "Waarom zou je zoveel moeite doen om iets
te ervaren dat binnen je bereik ligt?" Ik besloot mijn verlangen
los te laten tot de tijd rijp zou zijn en in de daaropvolgende 'Reading'
zag degene die de reading deed mij in een zuivere witte jurk neerknielen
voor de Maagd Maria, waarbij ik gezalfd werd.
Deze
reading was een ervaring op zich, aangezien ik niet echt op vriendelijke
voet stond met degene die de reading zou doen, en een reading heeft
geen enkele nut wanneer deze niet als waar aangenomen kan worden.
Toen ik echter in de kamer kwam, ervaarde ik een sterke energiestroom
en werd ik als het ware op de stoel 'gezogen', waarna het gebied
rond mijn hart zo warm werd, dat ik me zonder problemen openstelde
voor wat er ging komen.
De
reading zelf bestond uit twee gedeelten. Ten eerste werd en alleen
maar verteld wat er gezien werd. Ik kon deze beelden feilloos plaatsen,
aangezien ze aansloten bij een eerdere reading die ik in Italië
ontvangen had. Het tweede gedeelte bestond uit een 'uitleg' die
er behoorlijk naast lag, maar ontzettend belangrijk was omdat ik
hier heel duidelijk het verschil kon ervaren tussen een 'Zuivere
Reading' en de egogebonden uitleg, die meer vertelde over degene
die de reading deed, dan over mij. In mijn artikel Leren
Interpreteren heb ik al terloops naar het gevaar hiervan
verwezen.
Mijn
echte Lourdes ervaring had ik een aantal jaren later, in Hongarije.
Na een bezoek aan een kuuroord stelde onze begeleidster voor om
even een bezoekje te brengen aan de Heilige Bron, die daar in de
buurt gelegen bleek te zijn. Toen we bij het vrijwel verlaten terrein
aankwamen, stond de beheerder net buiten de poort en we werden vriendelijk
verwelkomd. We kregen een uitleg en zelfs de afgesloten kerk en
kapel werd voor ons ontsloten.
Ook
het kastje, waarin een kinderbeeldje stond, werd voor de gelegenheid
open gemaakt. Voor de vertaling van de uitleg waren we afhankelijk
van onze begeleidster, die de taal ook niet geheel machtig was,
dus de ware betekenis van het beeldje kwam pas jaren later; Na ons
bezoek aan Fátima, schonk mijn tante mij een klein beeldje
van dit Kindje van Praag, nadat ik haar vertelde dat ik dit beeld
ook in Hongarije staat. Door een zoektocht op internet werd mij
duidelijk dat het beeldje een kopie was van 'het Kindje Jezus van
Praag'. Destijds hoorden we het verhaal dat dit beeldje geschonken
was door een Tsjechisch echtpaar om het verlies van hun kindje te
transformeren. Deze uitleg raakte mij destijds diep, aangezien ik
die dagen al heel sterk de energie van mijn ongeboren kind om me
heen voelde.
Een
bedevaart of pelgrimage is een (pelgrims)reis naar een plaats die
verbonden is met de stichter of een heilige van een religie. Enkele
redenen voor het ondernemen van een bedevaart zijn om over een hogere
waarheid, God of het leven na te denken; om respect te betuigen;
om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen of om 'de
ervaring'. Toen ik in Hongarije de nagemaakte grot van Lourdes ontwaarde,
wist ik dat dit de inlossing was van Maria's belofte aan mij. Mijn
bedevaart; mijn Lourdes in de directe omgeving van ons huisje in
Hongarije. Het gevoel en de emotie dat ik die dag ervaarde is met
geen pen te beschrijven. Hoewel ik de Heilige Bron inmiddels vaker
bezocht heb, was deze overweldigende ervaring slechts éénmalig.
Een onvervuld verlangen kan immers slechts één maal
vervuld worden. Hoewel het wél als zodanig ervaren kan worden,
is het niét meer onvervuld.
Hoewel
Maria nog steeds een bijzondere plaats in mijn hart heeft, is mij
onlangs duidelijk geworden dat ik de plaatsen van haar verschijningen
niet hoef te bezoeken om haar liefde te ervaren. Wat mij zelfs opviel
tijdens mijn bezoek aan het bedevaartsoord Fátima, is het
ontbreken van dit gevoel. Het plein was voor de basiliek was gewoon
een plein, de basiliek gewoon een andere kerk en de plaats waar
de originele verschijning plaats gevonden had, gewoon een zoveelste
beeld van Maria. Het idee om een kaarsje te branden werd al snel
teniet gedaan toen ik de plaats aanschouwde die hiervoor bestemd
was en meer weg had van een barbecue, dan van een plaats van devotie.
Waar
ik die dag het meeste gevoeld heb, was bij de put waar de verschijning
van de Engel plaats gevonden zou hebben, en dat kan nog te maken
hebben met de ongerepte, mooie landelijke omgeving daarvan, wat
weer haakt aan mijn verlangen naar Hongarije. Ik heb geconstateerd
dat er een band is tussen Fátima en Hongarije, uitgebeeld
door het Hongaarse Monument aldaar. Ik ben van plan die energie
terug te voeren door de kaars die ik daar aangeschaft heb aan te
bieden aan de beheerder van het Petöfiszállás-Szentkút.
Weer
een dubbel gevoel; aan de ene kant voel ik de verwondering bij het
bijzondere antwoord op een vraag die ik had, op een moment en plaats
dat ik daar geen antwoord op verwachtte. Aan de andere kant staat
het ontbreken van 'het speciale gevoel' op een plaats die zo sterk
met Maria verbonden is. Wat zich het sterkst aan mij opdrong was
overweldigende aanwezigheid van souvenirwinkels, die niets met geloof,
maar alles met commercie te maken hebben.
Zelfs
de 'Fátima-boodschappen' zeggen mij achteraf niet veel. Ze
zijn pas later opgetekend en het geheel riekt sterk naar manipulatie.
De boodschap die mij wel in mijn ziel raakte, is de boodschap van
Onze
Lieve Vrouw van La Salette, Moeder der Verzoening. Wat
mij met name aanspreekt zijn de regels in het verslag van Mélanie:
"Zij keek me met een tedere goedheid aan, die mij naar haar
toe trok. Ik zou me met gesloten ogen in haar armen hebben willen
werpen. Ze gaf me de tijd niet dit te doen. Onmerkbaar had de H.
Maagd zich van de aarde verheven, een meter, en meer. En, terwijl
zij zo een heel klein ogenblik in de lucht bleef zweven, blikte
mijn schone Vrouwe naar de hemel, dan naar de aarde aan haar linker
en haar rechter zijde. Daarna bezag ze mij met ogen, zo zoet, zo
beminnenswaardig, zo goed, dat ik geloofde dat zij me binnen in
zich trok. Het leek of mijn hart zich voor haar opende".
De
ware Maria-boodschap valt hier duidelijk uit te filteren, en dat
is de Liefde die van Maria uitgaat. De Liefde van een Moeder voor
al haar kinderen. Deze is onbevooroordeeld en niet gebaseerd op
de gedragingen van het kind, maar vormt een rechtstreekse lijn naar
de ziel. Hoewel ik op het bedevaartsoord niets bijzonders ervaren
heb, heeft dit toch enig inzicht tot gevolg gehad.
Ik
begrijp nu ten volle hoe rijk ik ben, dat ik de overweldigende liefde
van en voor Maria in mijn hart op kan roepen, waar en wanneer ik
maar wil.
|