De Alföld is onder te verdelen in Észak (Noord) en Dél (Zuid) Alföld. Tezamen vormen ze de Grote Laagvlakte, ofwel Nagy Alföld; een gebied dat ruim de helft van Hongarije beslaat. Het Laafland heeft een echt landklimaat met hete zomers en zeer koude winters, weinig neerslag en grote temperatuursverschillen tussen zomer en winter. Het aantal zonne-uren is relatief hoog, hoewel de landerige stemming snel om kan slaan door een (dreigende) onweersbui, die echter wel garant staat voor mooie luchtfoto's.

De meeste regen die je kunt verwachten valt in het voor- en najaar. Vanaf eind maart tot begin mei zijn de temperaturen aangenaam en kan men volop genieten van de ontluikende natuur. De gemiddelde temperatuur tussen half juni en half september varieert van 20 tot 32. 's Nachts kan het in het voor- en najaar nog behoorlijk afkoelen, maar in de zomer zijn de nachten zwoel.

Dél Alföld is het bekendst vanwege de poesta’s, maar laat verder een gevarieerd beeld zien van uitgestrekte graanvelden, zonnebloemen en maïsakkers, afgewisseld met boom- en wijngaarden en lange uitgestrekte grasvlaktes waar herders met schapen rondtrekken.

Net als in de rest van Hongarije, heeft dit Laagland veel minerale bronnen en kuuroorden. De grootste steden zijn Kecskemét en Szeged, maar ook de kleinere stadjes en dorpjes herbergen een keur aan monumenten, musea en andere culturele bezienwaardigheden. Voorts bieden de Puszta's een grote verscheidenheid aan gras- en rietsoorten, en kruiden zoals de Hongaarse Kamille, de Matricaria Chamomilla, de wilde tabak en chicorei.

Het land is in het verleden vrijwel ontbost en de huidige bossen zijn vrijwel allemaal aangeplant. Rondom de tanya's worden de bossages worden gevormd door snelgroeiende en zonminnende olijfwilg en acaciabomen, die omstebeurt hun zoete geur verspreiden. Tot de vogelsoorten behoren o.a. de trapgans en vele watervogels. De (zwarte) ooievaar heeft zeker de helft van de telefoonpalen in beslag genomen en er een nest op gebouwd. Iets wat door de bewoners gestimuleerd wordt, aangezien de ooievaar volgens de overlevering een gelukbrengende vogel is.

Op de Laagvlakte leven nog herten, reeën, wilde zwijnen, grondeekhoorns en vossen. Voorts staan de Laaglanden bekend om het witgrijze rund met zijn grote, gedraaide horens, de Racka schapen en stoere Hongaarse cowboys met hun paarden. Eeuwenlang heeft men koeien, schapen en geiten op de steppen laten grazen.

De kleur van de puszta is een mengeling van geel, bruin en grijs, hoewel bloemen als kamille, klaproos en kruiskruid het landschap van tijd tot tijd opfleuren. De dorre grasgronden zijn over het algemeen niet geschikt voor het boerenbedrijf. De grond is te zanderig en het landklimaat met zijn droge, hete zomers en zeer strenge winters, is voor boeren evenmin aantrekkelijk. Toch heeft men hier en daar in het steppegebied land ontgonnen.

De lichte, zanderige grond en de vele zonne-uren zijn ideaal voor de teelt van de rode, pittige paprika's ( Hongaarse pepers) waaraan de streek zijn bekendheid ontleent. In de stad Kalosca is zelfs een museum aan deze paprika's gewijd, het Magyar Füszerpaprika Museum. Op het platteland wordt door de boeren voor eigen gebruik veel vruchtenbrandwijn (pálinka) gestookt van de moerbei, kersen, abrikozen, appelen en andere vruchten die er volop groeien, aangezien het gebied veel vruchtbare lössgrond heeft.

De streek die aanvankelijk het uitgangspunt vormde van deze website ligt tussen de twee rivieren Tisza en Donau. Hier is de 'scheiding der geesten' duidelijk merkbaar. Deze streek is altijd dun bevolkt geweest. De boerenbevolking heeft, door het eeuwenlange isolement het oorspronkelijke volkskarakter behouden.

In tegenstelling tot andere gebieden is de bevolking hier niet gericht op aansluiting bij het westen en economische vooruitgang, maar heeft men een veel sterkere binding met het verleden en de omliggende landen, met name Roemenië waar zich een grote Hongaarssprekende minderheid bevindt. Veel jongeren trekken mede daardoor naar de grote steden.